Het dok is gebouwd in 1705 naar een ontwerp van de Engelsman Perry. Het is voornamelijk gebruikt voor het onderhoud van marineschepen. Het droogdok, een Rijksmonument, bestaat uit een stenen dokhoofd met daarachter een houten dokconstructie.

Het dok werd droog gezet met behulp van een schipdeur die in het dokhoofd werd gevaren en vervolgens in een van de sponningen werd afgezonken. De oudste delen van het dok dateren uit de 18e eeuw, waardoor het Dok van Perry het oudste droogdok van Nederland is.

In 1961 is het dok buiten werking gesteld, waarna het in 1974 is dichtgestort met grond. Bij het dichtstorten is de bovenlaag van het dok gesloopt, maar het onderste deel van het dok is onder de grond bewaard gebleven.

In 2010 is het dok weer uitgegraven en is begonnen met de restauratie. De kade langs de westzijde van het dok kreeg als straatnaam 'Dok van Perry'. Het Dok van Perry kon gerestaureerd worden, mede dankzij een Europese Interreg Subsidie in het kader van het project Revitalisering Oude Industriehavens. Tijdens Sail de Ruyter 2013 heeft de heer P. van Vollenhoven het gerestaureerde Dok van Perry op feestelijke wijze geopend.