Vliedbergen liggen als bulten in het landschap. Vroeger was het voor mens en dier een hachelijke zaak om in Zeeland te leven. Stormvloeden waren een permanente bedreiging. Ze overspoelden immers ook de hoogste delen van oeverwallen en kreekruggen. In de 11e eeuw begon men kunstmatige heuvels van 1 à 2 meter te maken om op te wonen. Die boden in ieder geval enige bescherming tegen hoog water. Deze woonhoogten waren soms klein, alleen geschikt voor een enkele boerenwoning, soms boden ze ruimte voor meerdere woningen. 

Veel van de oorspronkelijke vliedbergen zijn in latere eeuwen verdwenen. Gelukkig zijn er ook nog een aantal bewaard gebleven. De meeste vliedbergen zijn nu nog te vinden op Walcheren en de Bevelanden. De vliedbergen worden vandaag de dag begraasd om de plantengroei open te houden.